یلدا


شب یلدا کـــه رفتم ســــوی خـانه              گرفتـــــــم پرتقـــــــــــــال و هندوانه

خیـــــار و سیب و شیرینی و آجیل              دوتـــــا جعبه انــــــــــــــار دانه دانه

گـــــــز و خربوزه و پشمک که دارم               ز هــــــــر یک خاطراتی جــــــاودانه

شب یلدا بــــــــوَد یا شـــــــام یغما              و یــــــــــــــا هنگــــــــام اجرای ترانه

به گوشم می رسد از دور و نزدیک             نوای دلکـــــــــش چنگ و چغــــــانه

پس از صرف طعام و چــــای و میوه             تقاضــــــــا کردم از عمّـــــــه سمانه

که از عهــــــد کهـــــــــن با ما بگوید            هم از رسم و رســــــــــوم آن زمانه

چه خوش میگفت و ما خوش میشنیدیم    پس از ایشان مرا گـــــــل کرد چانه

نمی دانم چـــــــرا یک دفعـــــه نامِ-            “جنیفر لوپز” آمــــــــــــــــد در میانه

عیالم گفت:خواهــــــــــان منی تو              و یا خواهــــــــان آن مست چمانه؟

به او با شور و شوق و خنده گفتم             عزیزم با اجــــــــازه، هــــــــــر دُوانه!!

نمی دانی چه بلوایی به پـــــا شد            از آن گفتــــــــــــــــار پاک و صادقانه

به خود گفتم که”بانی” این تو بودی           که دست همســـــــرت دادی بهانه

خلاصه آنچنــــــــــــــان آشوب گردید           کـــــــــه از ترسم برون رفتم ز خانه

ز پشت در زدم فریـــــــــــاد و گفتم:            “مدونا” هم کنارش، هر سه وانه!!

و آن شب در به روی مــن نشد باز             شدم چـــــــــون مرغ دور از آشیانه

شب جمعــــــــــــه برای او نوشتم              ندامت نامـــــــــــــه، امّـــا محرمانه

نمی دانم پس از آن نامــــــه دیگر              عیالم کینه بــــــــــــا من داره یا نِه

ولی بگذار- بــــــــــــــا صد بار تکرار-            بگویم آخرین حرفــــــــــــــم همانه!!

♥یلداتون مبارکـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

کودکی

کاش میشد:بچگی را زنده کرد

کودکی شد،کودکانه گریه کرد

شعر ” قهر قهر تا قیامت” را سرود

آن قیامت، که دمی بیش نبود

فاصله با کودکی هامان چه کرد ؟

کاش میشد ، بچگانه خنده کرد . . .


زندگی باید کرد...

زندگی باید کرد

گاه با یک گل سرخ، گاه با یک دل تنگ

گاه باید رویید، در پس این باران

گاه باید خندید، بر غمی بی پایان...

                                                    زندگی را با همین غم ها خوش است

                                                    با همین بیش و همین کم ها خوش است

                                                    زندگی را خوب باید آزمود

                                                    اهل صبر و غصه و اندوه بود...

دلخوشی ها کم نیست...

روزگارم این است:

دلخوشم با غزلی

تکه نانی، آبی

جمله ی کوتاهی

یا به شعر نابی

و اگر باز بپرسی گویم:

دلخوشم با نفسی

حبه قندی، چایی

صحبت اهل دلی

فارغ از همهمه ی دنیایی

دلخوشی ها کم نیست، دیده ها نابیناست...


آینه

آینه پرسید که چرا دیر کرده است؟ نکند دل دیگری او را اسیر کرده است؟ 

خندیدمو گفتم او فقط اسیر من است، تنها دقایقی چند تأخیر کرده است...

گفتم امروز هوا سرد بوده است، شاید موعد قرار تغییر کرده است...

خندید به سادگیم و آینه گفت: احساس پاک تو را زنجیر کرده است... 

گفتم از عشق من چنین سخن نگو، گفت خوابی سالها دیر کرده است... 

در آینه به خود نگاه میکنم، آه عشق تو عجیب مرا پیر کرده است... 

راست گفت آینه که منتظر نباش، او برای همیشه دیر کرده است...


دلت شماره چنده؟

۱. یکی دلش به صد دل بنده..

 2. یکی صد دل, به یه دل می بنده..

 3. یکی یه دل , به یه دل می بنده و تا اخر پایبنده..

 4. یکی نمی دونه دلش به کی بنده..

 5. یکی هر بار به یکی دل می بنده..

 6. یکی دل می بنده که بخنده..

 7. یکی هم دلش اکبنده , مونده به کی دل ببنده

 8. یکی هم دلش شکسته و منتظره یه بنده

 حالا تو دلت شماره چنده؟


http://ir2up.ir/up18/2e2af648531.jpg