دلخوش از آنیم که حج میرویم 

غافل از آنیم که کج میرویم

...سپید بمانیم

در جایی که همه زغال فروش شده اند و دیگران را سیاه میکنند،

بیا کمی از مد افتاده باشیم !

سپید بمانیم …

شب آرزوها

امشب شب آرزوهاست

براتون یک بغل گندم

دلی خشنود از مردم

براتون سفره ای ساده، حلال و پاک آماده

براتون یک بغل احساس، دو بیتی های عطر یاس

براتون هر چه خوبی هست صمیمانه دعا کردم

♥ التماس دعا ♥

اگر رستـم و سـهراب در زمان ما می زیستنـد ...

چنین گفت رستم به سهــراب یل

که من آبـــرو دارم انــــدر محـــل

مکن تیز و نازک، دو ابـروی خود

دگر سیخ سیـخی مکن مـوی خود

شدی در شب امتــــــحان گرمِ چت

برو گــمشو ای خــاک بر آن سـرت

اس ام اس فرستادنت بس نبـــود

که ایمـیل و چت هم به ما رو نمـود

رهـا کن تو این دختِ افراسیــــــاب

که مامش ترا می نمـــاید کبــــاب

اگر سر به سر تن به کشتن دهیـــم

دریغــا پسر، دستِ دشـمن دهیـــم

چوشوهر در این مملکت کیمـیاست

زتورانیان زن گرفتــن خطـــاست

خودت را مکن ضــــایع از بهــر او

به دَرست بـــپرداز و دانش بجــو

در این هشت ترم، ای یلِ با کـلاس

فقـط هشت واحد نمـودی تو پاس

تو کز درس و دانش، گریزان بـُدی

چرا رشــته ات را پزشـکی زدی

من ازگـــــــــور بابام، پول آورم؟

که هــر ترم، شهـریه ات را دهـم؟

من از پهلــــوانانِ پیــشم پـــسر

ندارم بجــز گرز و تیـــغ و ســپر

چو امروزیان، وضع من توپ نیست

بُوَد دخل من هفـده و خرج بیست

به قبـض موبایلت نگـه کرده ای؟

پــدر جــــد من را در آورده ای

مسافر برم، بنـده با رخش خویش

تو پول مرا می دهی پای دیـــش

مقصّر در این راه، تهیمیــنه بود

که دور از من اینگونه لوست نمود

چنیـن گفت سهـراب، ایـــول پـدر

بُوَد گفـــته هایت چو شهـد و شکر

ولـی درس و مشق مرا بی خیـال

مزن بر دل و جان من ضــد حال

اگر گرمِ چت یا اس ام اس شویــم

از آن بِه که یک وقت دپرس شــویم

 "از طنز سروده های عمو مصطفی"

هرچه بادا باد

من يقين دارم كه برگ ،

كاين چنين خود را رها كردست در آغوش باد ،

فارغ است از ياد مرگ !

                               آدمي هم مثل برگ ، مي تواند زيست بي تشويش مرگ ،

                               گر ندارد همچو او آغوش مهر باد را ،

                               مي تواند يافت لطف :

                               «هر چه بادا باد را »

                                                                               "فریدون مشیری"

چــه خــوب مـی شـــد اگـــر گــاهــی آدم مــی تـــونــســت . . .

دوســتــای خوب مــجـــازی شــو . . .

مــثــل یــک عــکــس گـــل ســـرخ . . .

مــثــل یـــک آهـــنــگ قــشــنــگ . . . 

مــثــل یــک کــتـاب عــــالی . . . 

دانـــلــود کــنــه . . . بـــیــاره پــیــش خـــودش . . .!!!

ســــــــــلامـــــتـــــیِه ..

هـمـه خـوبـا .. گـُلـچـیـنـا ..

خـســتـه هــــا.. مـــَشــتـیـا..

بــا ادبـــا .. بــا مــَـرامــــا ..

بـدَرد بــُـخــورا .. سـیـنـه سـوخـتـه هـا ..

کــسـایـی کـه روزِ قـیـامـت فـقـط زمـیـن ازشـون شـاکـیـه..

اونـــم بـخـاطـرِ سـنـگـیـنـیِ مـعـرفتـشـون ..

یار...

بر ماسه ها نوشتم :

           دریای هستی من 

                    از عشق توست سرشار      

                                         این را به یاد بسپار.

بر ماسه ها نوشتی :

           ای همزبان دیرین

                     این آرزوی پاکیست

                                 اما به باد بسپار.

                                                                              "فریدون مشیری"