بَر دوستانِ رفته
چه افسوس می خوریم
ما خود مگر قرارِ اقامت نهاده ایم؟!
"صائب تبریزی"
این چه حرفیست که در عالم بالاست بهشت!!
هر کجا وقت خوش افتاد، همانجاست بهشت...
دوزخ از تیرگیِ بختِ درونِ تو بوَد
گر درون تیره نباشد، همه دنیاست بهشت...
