تولد مهر

      مهر رخشا، نکوترین چهر است...

                  شب یلدا تولد مهــــر است...

                            این همایون شب خیال انگیز

                                       هست در آخرین شب پاییز...

                                                 بیخ و بن حماسه گستردست

                                       در نهادش حماسه پروردست...

                            لفظ یلدا اگرچه سِریانیست

                 شب مهــــرآفرین ایرانیست...

      یلـــدا پیشاپیش مبارکــــــــ♥♥♥


یلدا مبارک

دو قدم مانده به رقصیدن برفــــــــــــــ

یک نفس مانده به سرما و به یخـــــــــــــــ

چشم در چشم زمستانی دگــــــــــــــــــــــــــــر

تحفه ای یافت نکردم که کنم هدیه تانـــــــــــــــــــــــــــ

یک سبد عاطفه دارم همه تقدیم شمــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا


بیدار و امیدوار باش

آری

خورشید ثابت کرد:

حتی طولانی ترین شب نیز

با اولین تیغ درخشان نور به پایان می رسد

حتـــــــــــی اگر به بلندای یلــــــــــــــدا باشد...

بیدار و امیدوار باش

خورشیدی در راه است...


یلدا


شب یلدا کـــه رفتم ســــوی خـانه              گرفتـــــــم پرتقـــــــــــــال و هندوانه

خیـــــار و سیب و شیرینی و آجیل              دوتـــــا جعبه انــــــــــــــار دانه دانه

گـــــــز و خربوزه و پشمک که دارم               ز هــــــــر یک خاطراتی جــــــاودانه

شب یلدا بــــــــوَد یا شـــــــام یغما              و یــــــــــــــا هنگــــــــام اجرای ترانه

به گوشم می رسد از دور و نزدیک             نوای دلکـــــــــش چنگ و چغــــــانه

پس از صرف طعام و چــــای و میوه             تقاضــــــــا کردم از عمّـــــــه سمانه

که از عهــــــد کهـــــــــن با ما بگوید            هم از رسم و رســــــــــوم آن زمانه

چه خوش میگفت و ما خوش میشنیدیم    پس از ایشان مرا گـــــــل کرد چانه

نمی دانم چـــــــرا یک دفعـــــه نامِ-            “جنیفر لوپز” آمــــــــــــــــد در میانه

عیالم گفت:خواهــــــــــان منی تو              و یا خواهــــــــان آن مست چمانه؟

به او با شور و شوق و خنده گفتم             عزیزم با اجــــــــازه، هــــــــــر دُوانه!!

نمی دانی چه بلوایی به پـــــا شد            از آن گفتــــــــــــــــار پاک و صادقانه

به خود گفتم که”بانی” این تو بودی           که دست همســـــــرت دادی بهانه

خلاصه آنچنــــــــــــــان آشوب گردید           کـــــــــه از ترسم برون رفتم ز خانه

ز پشت در زدم فریـــــــــــاد و گفتم:            “مدونا” هم کنارش، هر سه وانه!!

و آن شب در به روی مــن نشد باز             شدم چـــــــــون مرغ دور از آشیانه

شب جمعــــــــــــه برای او نوشتم              ندامت نامـــــــــــــه، امّـــا محرمانه

نمی دانم پس از آن نامــــــه دیگر              عیالم کینه بــــــــــــا من داره یا نِه

ولی بگذار- بــــــــــــــا صد بار تکرار-            بگویم آخرین حرفــــــــــــــم همانه!!

♥یلداتون مبارکـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ